Naziemna telewizja cyfrowa DVB-T
Potrzeba zwiększenia efektywności wykorzystania widma częstotliwości, przez zwiększenie ilości kanałów TV w jednym kanale radiowym oraz poprawy jakości obrazu i dźwięku, zaowocowały wypracowaniem standardów telewizji cyfrowej. W Europie zdecydowano, że telewizja cyfrowa będzie nadawana zgodnie ze schematem kodowania i modulacji DVB.
DVB jest nazwą, założonego w 1993 roku, Projektu DVB (Digital Video Broadcasting Project). Grupa powstała we wrześniu 1993 roku. Obecnie skupia prawie 300 organizacji (nadawców, operatorów, producentów sprzętu, regulatorów) z 35 krajów. Fundamentem działania Projektu DVB było wyjście od wymagań komercyjnych i przejście do wymagań technicznych. Końcowym wynikiem prac Projektu DVB jest rodzina standardów telekomunikacyjnych ustanowionych przez ETSI (European Telecommunications Standards Institute) dla telewizji satelitarnej DVB-S i DVB-S2, kablowej DVB-C oraz naziemnej DVB-T i DVB-T2.
Naziemna telewizja cyfrowa DVB-T wprowadzana jest w całej Europie, sukcesywnie zastępując telewizję
analogową. Zaawansowanie wdrażania w poszczególnych krajach jest różne, niektóre zakończyły już cały proces i wyłączyły emisje analogowe, inne właśnie zaczynają swoją przygodę z DVB-T.
Naziemna telewizja cyfrowa poza zwiększeniem ilości programów oferuje lepszą jakość obrazu i dźwięku, a także umożliwia dodanie dodatkowych komponentów, takich jak wiele ścieżek dźwiękowych, w tym także dźwięk przestrzenny, szczegółowy przewodnik po programach (EPG). Możliwe jest także dodawanie usług interaktywnych oraz serwisów płatnych.
Historia naziemnej telewizji w Polsce sięga 1997 roku. W maju 1997 roku z inicjatywy TVP S.A., zostało
podpisane w Gdańsku „Porozumienie w Sprawie Telewizji Cyfrowej w Polsce – Polskie Forum DVB”. Jego celem było: stworzenie podstaw do harmonijnego, zorientowanego na rynek rozwoju usług, cyfrowego przekazu telewizji, dźwięków towarzyszących i danych dodatkowych zgodnie z międzynarodowym systemem DVB.
Sygnatariuszami Porozumienia są m.in. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Minister Łączności (poprzednik Ministra Infrastruktury), Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna (poprzednik Urzędu Komunikacji Elektronicznej), nadawcy telewizyjni, operatorzy sieci nadawczych, producenci sprzętu telewizyjnego profesjonalnego i powszechnego użytku. Pierwsza emisja testowa DVB-T została uruchomiona przez Emitel w Warszawie 9 listopada 2001 roku.
W celu uporządkowania procesu cyfryzacji, w 2006 roku, w Genewie, odbyła się konferencja planistyczna (znana, jako GE06), na której zatwierdzono plan podziału kanałów częstotliwości dla całego kontynentu.
W wyniku ustaleń konferencji GE06 dla Polski przydzielono 8 niezależnych pokryć (multipleksów) DVB-T.
Sześć w zakresie częstotliwości 470 – 790MHz (w kanałach 21 – 60). Jedno w zakresie 790 – 862 MHZ
(kanały 61 – 69) oraz jedno w zakresie 174 – 230 MHz (kanały 6 – 12).
Wynikiem ustaleń międzynarodowych jest także decyzja, że telewizja analogowa na terenie Europy powinna zniknąć najpóźniej w 2015 roku, w którym nastąpi zaprzestanie ochrony prawnej emisji analogowych przed zakłóceniami. Każda administracja państwowa może niezależnie ustalić własny, wcześniejszy termin.
Wieloletni okres testów i przygotowań do wdrożenia naziemnej telewizji cyfrowej w Polsce dobiegł końca, ostatni nadajnik telewizji analogowej został wyłączony 23 lipca 2013 roku. Operatorem technicznym multipleksów naziemnej telewizji cyfrowej MUX-1, MUX-2 i MUX-3 jest Emitel. 13 lipca 2015 roku w wyniku wygrania konkursu prowadzonego przez UKE spółka Emitel stała się operatorem MUX-8.